شهید مصطفی احمدی روشن
مىخواهند نور خدا را با دهانهاى خود خاموش کنند، ولى خدا کاملکنندهى نور خویش است، هر چند کافران خوش نداشته باشندشهید مصطفی احمدی روشن
مىخواهند نور خدا را با دهانهاى خود خاموش کنند، ولى خدا کاملکنندهى نور خویش است، هر چند کافران خوش نداشته باشندمراسم چهلم شهید در دانشگاه اراک
اراک- مدیرکل سیاسی و انتخابات استانداری استان مرکزی گفت: مراسم گرامیداشت یاد و خاطره شهدای هسته ای، علم و فناوری با محوریت شهید مصطفی احمدی روشن در دانشگاه اراک برگزار می شود.
به گزارش ایرنا، 'فرهاد اسکندری' شنبه در نشست اعضای ستاد برگزاری گرامیداشت یاد و خاطره شهید احمدی روشن در دانشگاه اراک افزود: ترور ناجوانمردانه نخبگان علمی و دانش هسته ای ایران نشان زبونی و تزلزل استکبار جهانی و صهیونیسم غاصب است.
وی ادامه داد: بزرگداشت یاد و خاطره شهدا به خصوص شهیدان علم و فناوری پاسداشت ارزش های دینی و اهمیت دادن ایران اسلامی به مقوله دانش است که باید با شکوه برگزار شود.
مدیرکل سیاسی و انتخابات استانداری استان مرکزی بیان کرد: استکبار جهانی با ترور شهید احمدی روشن موجب شد پیام مظلومیت و افتخارات ایران اسلامی بیشتر به گوش جهانیان برسد.
اسکندری اضافه کرد: دانشمندان جوان ایرانی و دانشجویان با صلابت و با قوت و قدرت راه شهیدان هسته ای و علم و فناوری را ادامه داده و دنیا باید منتظر جهش بیشتر ایران در عرصه دانش های روز باشد.
رییس خبرگزاری جمهوری اسلامی استان مرکزی در ادامه این نشست گفت: با برگزاری باشکوه و پر محتوای بزرگداشت شهید احمدی روشن می توان شور و نشاط علمی را در دانشجویان افزایش داد.
'شاهین فرشاد' افزود: در جریان خبری در این بخش باید نگاه فرآیندی و استراتژیک داشت و با اطلاع رسانی هدفمند و اثرگذار ضمن بیان ماهیت تروریستی شهادت احمدی روشن، افتخار علمی ایران را به نمایش گذاشت.
وی ادامه داد:
ادامه مطلب ...
مراسم چهلم شهید در دانشگاه بوعلی همدان
مسئول نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه بوعلی سینا خبرداد:
مراسم چهلم شهید احمدی روشن در همدان برگزار می شود
نوید شاهد: در چهلمین روز از درگذشت شهید مصطفی احمدی روشن مراسم یادبودی در دانشگاه بوعلی همدان برگزار می گردد.
حجت الاسلام مصطفی رستمی، بیان کرد: مراسم چهلم این شهید بزرگوار بیست و نهم بهمن ماه سال جاری بعد از نماز مغرب و عشاء با حضور اساتید ودانشجویان استان برگزار خواهد شد.
وی در ادامه افزود: در این مراسم "رضا روستا آزاد" رئیس دانشگاه صنعتی شریف، دانشگاه محل تحصیل شهید احمدی روشن سخنرانی می نماید.
رستمی تصریح کرد: در حاشیه این مراسم نمایشگاهی مرتبط با توانمندی ها و رشد علمی کشور برگزار می شود. همچنین مداحان برجسته کشور نیز در این مراسم حضور خواهند داشت.
مسئول نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه بو علی سینا، با بیان اینکه در این مراسم از همسر و خانواده شهید احمدی روشن نیز دعوت شده است، اظهار داشت: در این مراسم طوماری نیز در دفاع از توان علمی و حق کشور در پیشرفت علمی در تمامی عرصه ها توسط اساتید و دانشجویان امضا خواهد شد.
بابای نسل انقلاب
می گویند نمیدانی چه اتفاقی افتاده است
می گویند هنوز منتظرش هستی که از سفر برگردد
می گویند که ...
ولی ، چه کسی خبر دارد از رویای شبهایت
چه کسی می داند از وصیت پدرت
اما ، دستان گره کرده ات
و چهره مصمم ات گواهی می دهد
به قولی که به پدرت داده ای
که اگر از تو پرسیدند بابایت کیست
بگویی بابای ماست خامنه ای
بابای نسل انقلاب
گزارش نجف زاده از فرزند شهید احمدی روشن
بازتاب ترور شهید احمدی روشن در رسانه های بیگانه + گزارش کوتاه نجف زاده از علی احمدی روشن فرزند مصطفای شهید
گزارشی از حاشیه دیدار امام خامنه‌ای با خانواده شهید
راه مجاهدت باز است...
مهدی قزلی
سرم را تکیه داده بودم به شیشه‌ی ماشینی که از لابه‌لای اتومبیل‌های توی خیابان به سرعت می‌رفت تا به موقع برسیم خانه‌ی مصطفی؛ به موقع یعنی زودتر از رهبر انقلاب.
مصطفی سر جمع 7 ماه و 7 روز بزرگتر از من بود و پسرش هم تقریباً هم‌سن دخترم. فکر کردم به اینکه اگر اتفاقی – مثلاً تصادف- برایم پیش بیاید حال خانواده‌ام چطور خواهد شد؛ پدر، مادر، همسر، دخترم، برادرها و بقیه. از روی محبت، هیچ دلم نخواست که تصورشان بکنم؛ ولی چند دقیقه‌ی بعد قرار بود برسم به خانه‌ی جوانی هم‌ریش و هم‌سن‌وسال خودم که اتفاقی برایش افتاده و حال خانواده‌اش را تصویر کنم. خانواده‌ای که دیگر او را نخواهند دید.
ماشین در ترافیک سنگین از بیت رهبری در انتهای فلسطین آمده بود تا اول پاسداران و در خیابان گل نبی و ترافیکش – همان‌جا که ماشین مصطفی را منفجر کردند- سر از شیشه‌ی ماشین برداشتم. فکر کردم اگر به لطف رانندگی! راننده‌مان همین الان نمیریم بالاخره گریزی هم از تقدیر همیشگی و همگانی حضرت حق نداریم. یک لحظه فکر اینکه آدمی مثل مصطفی چقدر می‌تواند خوشبخت و خوش‌عاقبت باشد، از جا پراندم. این ماجرا زاویه‌ی دید صحیح می‌خواهد. از این زاویه همه‌اش شور است و حماسه.
وقتی ماشینمان -به لطف خدا البته- رسید به نزدیک خانه‌ی مصطفی دیگر حال‌گرفتگی مسیر را نداشتم. فکر کردم نباید دلسوز خانواده‌اش باشم بل باید غبطه‌خور خودش بشوم. حاشیه زیاد رفتم، خانواده خانه نبودند!
دانشگاه شریف مراسمی در چیذر و سر مزار مصطفی گرفته بود و همه‌ی خانواده‌اش آنجا بودند. رهبر انقلاب اول رفته‌اند خانه شهید رضایی‌نژاد و بعدش می‌آیند اینجا. یک تیم هم رفته چیذر و دارد توی گوش خانواده‌ی آنها می‌خواند که یک مسئولی در راه منزل شماست! یک چیزی در مایه‌های رئیس بنیاد شهید یا سرداری از سپاه. و معلوم است خانواده مقاومت می‌کنند که: خوب بگویید آنها هم بیایند اینجا سرمزار. تیمی که رفته بود چیذر بالاخره موفق می‌شود و معلوم نیست با چه ترفندی راضی‌شان می‌کند به آمدن. بالاخره آنها آمدند و ما هم رفتیم بالا. خانه‌ی شهید یک آپارتمان حدود 80 متری و دو اتاقه بود و ساده. دو تا کامپیوتر روی میزی بزرگ در سالن خانه و دو عکس از رهبر به دیوارها و خانه پر از خانمهای چادری جوان و مسن و دو مرد میانسال –باجناق و برادرزن- و دو مرد مو سپید کرده؛ مادر و همسر و خواهرها و خانواده همسر شهید و البته علیرضا پسر مصطفی که هاج و واج مانده بود از حضور ما در خانه‌شان. اینقدر می‌فهمید که خبر مهمی هست که همه جمع هستند و اینقدر بزرگ بود که بداند در چنین موقعیتی پدرش هم باید باشد برای پذیرایی و مهمانداری! وکلافه از همین موضوع می‌پرسید: پس بابا کی میاد؟
همه قیافه‌های خسته داشتند و معلوم بود خواب درست و حسابی نداشته‌اند در این چند روز ولی کسی شکسته نبود. گهگاهی هم لبشان به لبخند باز می‌شد و البته هنوز نمی‌دانستند چه کسی به خانه‌شان خواهد آمد.
خواندم که کامران نجف‌زاده جاخورده که خبر شهادت پدر را به پسر 4 ساله‌اش نداده‌اند و البته فکر می‌کنم او هم یک لحظه همه چیز را –مثل من- با فرزند خودش مقایسه کرده که نوشته بود:
مصطفی سر جمع 7 ماه و 7 روز بزرگتر از من بود و پسرش هم تقریباً هم‌سن دخترم. فکر کردم به اینکه اگر اتفاقی – مثلاً تصادف- برایم پیش بیاید حال خانواده‌ام چطور خواهد شد؛ پدر، مادر، همسر، دخترم، برادرها و بقیه. از روی محبت، هیچ دلم نخواست که تصورشان بکنم؛ ولی چند دقیقه‌ی بعد قرار بود برسم به خانه‌ی جوانی هم‌ریش و هم‌سن‌وسال خودم که اتفاقی برایش افتاده و حال خانواده‌اش را تصویر کنم. خانواده‌ای که دیگر او را نخواهند دید.
ماشین در ترافیک سنگین از بیت رهبری در انتهای فلسطین آمده بود تا اول پاسداران و در خیابان گل نبی و ترافیکش – همان‌جا که ماشین مصطفی را منفجر کردند- سر از شیشه‌ی ماشین برداشتم. فکر کردم اگر به لطف رانندگی! راننده‌مان همین الان نمیریم بالاخره گریزی هم از تقدیر همیشگی و همگانی حضرت حق نداریم. یک لحظه فکر اینکه آدمی مثل مصطفی چقدر می‌تواند خوشبخت و خوش‌عاقبت باشد، از جا پراندم. این ماجرا زاویه‌ی دید صحیح می‌خواهد. از این زاویه همه‌اش شور است و حماسه.
وقتی ماشینمان -به لطف خدا البته- رسید به نزدیک خانه‌ی مصطفی دیگر حال‌گرفتگی مسیر را نداشتم. فکر کردم نباید دلسوز خانواده‌اش باشم بل باید غبطه‌خور خودش بشوم. حاشیه زیاد رفتم، خانواده خانه نبودند!
دانشگاه شریف مراسمی در چیذر و سر مزار مصطفی گرفته بود و همه‌ی خانواده‌اش آنجا بودند. رهبر انقلاب اول رفته‌اند خانه شهید رضایی‌نژاد و بعدش می‌آیند اینجا. یک تیم هم رفته چیذر و دارد توی گوش خانواده‌ی آنها می‌خواند که یک مسئولی در راه منزل شماست! یک چیزی در مایه‌های رئیس بنیاد شهید یا سرداری از سپاه. و معلوم است خانواده مقاومت می‌کنند که: خوب بگویید آنها هم بیایند اینجا سرمزار. تیمی که رفته بود چیذر بالاخره موفق می‌شود و معلوم نیست با چه ترفندی راضی‌شان می‌کند به آمدن. بالاخره آنها آمدند و ما هم رفتیم بالا. خانه‌ی شهید یک آپارتمان حدود 80 متری و دو اتاقه بود و ساده. دو تا کامپیوتر روی میزی بزرگ در سالن خانه و دو عکس از رهبر به دیوارها و خانه پر از خانمهای چادری جوان و مسن و دو مرد میانسال –باجناق و برادرزن- و دو مرد مو سپید کرده؛ مادر و همسر و خواهرها و خانواده همسر شهید و البته علیرضا پسر مصطفی که هاج و واج مانده بود از حضور ما در خانه‌شان. اینقدر می‌فهمید که خبر مهمی هست که همه جمع هستند و اینقدر بزرگ بود که بداند در چنین موقعیتی پدرش هم باید باشد برای پذیرایی و مهمانداری! وکلافه از همین موضوع می‌پرسید: پس بابا کی میاد؟
همه قیافه‌های خسته داشتند و معلوم بود خواب درست و حسابی نداشته‌اند در این چند روز ولی کسی شکسته نبود. گهگاهی هم لبشان به لبخند باز می‌شد و البته هنوز نمی‌دانستند چه کسی به خانه‌شان خواهد آمد.
خواندم که کامران نجف‌زاده جاخورده که خبر شهادت پدر را به پسر 4 ساله‌اش نداده‌اند و البته فکر می‌کنم او هم یک لحظه همه چیز را –مثل من- با فرزند خودش مقایسه کرده که نوشته بود: